Shutter hızı

CCD elemanlı kameraların tüplü kameralara oranla en büyük avantajı, optik elemanların ışığa duyarlı olma sürelerinin ayarlanmasıdır. Shutter hızı sayesinde çok yüksek hızla hareket eden cisimlerin net bir şekilde görüntülenmesi mümkündür.Kayıt işlemi çoğunlukla saniyede 50 (PAL) ya da 60 (NTSC) field olan normal kamera çekim hızlarında yapılır.Ne yazık ki bu değerler, hızlı hareket eden nesnelerin görüntülerinde bozulmalara yol açar (motion blur).
CCD’lerin üzerine düşen ışıktan etkilenme süresi, elektronik olarak üretilen bir puls süresi ile kontrol edilir.Bu pulsin süresi normalde saniyede 50 kare görüntünün aktığı PAL sisteminde düşey karartma boşluğundan arta kalan süre olan 18 milisaniyedir.Bu süre içinde ışıktan etkilenen CCD gözler puls bitiminde bu bilgileri kısa bir süre üzerlerinde tutarlar.Düşey karartma boşluğunda (2 msn) gözlerdeki bilgiler hafıza elemanına aktarılır.PAL sistemi için 18 msn süren pozlama işlemini elektronik pulslerin periyodunu değiştirerek çok kısa sürelere indirebilmek mümkündür.

Çok kısa sürede yapılan pozlamada CCD gözlerinin ışığa dolma süreleri yeterli olmadığından ışığa göre elde edilen gerilim düşer. Bunun sonucu olarak da, standart 1v video sinyalinin elde edilebilmesi için diyafram otomatikte ise kameranın kendisi, manualde ise kameramanın diyaframı açması gerekir.Bu nedenle ışık durumlarının çok iyi olduğu ortamlarda (özellikle gündüzleri) shutter hızının kullanılması daha doğru olur. Diğer bir durumda, floresant veya civalı lambaların bulunduğu ortamlarda lambalar bize sürekli yanıyormuş gibi görünseler de gerçekte besleyen gücün frekansına bağlı olarak yanıp sönerler. Bu gibi ortamlarda shutter hızının kullanılması bu frekans değişimlerini daha da belirgin hale getirebilir. Eğer aydınlatmada kullanılan frekans 50 Hz ise normal konum (1/60) kullanılarak bu durum giderilebilir.
Shutter hızının arttırılması ile kamera için gereken ışık miktarı artacağından, bunun içinde diyaframın açılması gerekir. Diyaframın açılması da alan derinliğini arttırır.