1980’lerde VTR’nin kamera gövdesine sığdırılmasıyla görüntü kaydı iyi bir noktaya geldi. Eski tasarımcılar için bir kameranın gereksinimlerini karşılamak zordu. Kayıt donanımı düşük güçle çalışmalı, küçük olmalı, hareket ve titreşimden etkilenmemeli ve aşırı hava koşullarında çalışabilmeliydi. ½ inç kayıt donanımlı Betacam ailesi ve ¼ inç DV, buna iyi örnekler oluşturuyor. HDCAM, DVPRO HD ve HDV ile bu formatlar HD’yi destekleyecek şekilde geliştirildi. Ancak kasetler başarılı olsa da, bant hala doğrusal, ve görüntü verisi kaydediyor. Yayıncılar artık kendi IT tabanlı sistemleri ve daha esnek iş akışları için doğrusal olmayan dosya tabanlı kayıt istiyorlar.
Kameralar, mühendislik tasarımının kaçınılmaz bir parçası olan, özelliklerden dengeli ödün vermeye iyi bir örnek oluşturuyor. Çok iyi görüntü vermeliler fakat pillerle düşük güçte çalışmalılar, ve bütün gün taşıyacak kadar hafif olmalılar. Günümüzün pil teknolojisiyle güç 40W ile sınırlı, ve lensle pil hariç ağırlık ise 5 kg civarında.
Kamera görüntü bantı teknolojisi, HDCAM-SR için 440Mbps (çift hızda 880Mbps) yazma hızına erişti. Kameramanların tek bir kasetle iki saat kayıt süresi bekler hale gelmeleri de farklı bir kayıt ortamı beklentisi oluşturuyor.Uygun fiyatlı ve kullanışlı olan mevcut bantsız kayıt ortamları bir saat (HD için) süre ve yaklaşık 100Mbps yazma hızıyla sınırlı. Bu, sıkıştırmayı zorunlu hale getiriyor. Bugün 1080p50 4:4:4 kayıt istenirse ayrı bir bellek aygıtı kullanmak gerekiyor. Birkaç yıl içinde dahili belleğe 3Gbps hızında akış kaydetmek mümkün hale gelecek.
Kasetin sağladığı özellikleri sunan başka kayıt ortamları çoktandır bekleniyor. Maliyet ve kayıt süresi iki engel. Yayın ortamı, özelikle ENG, teknolojinin risklerine bağlı. Güvenilirlik zorunlu.
Tüketici teknolojileri yayın ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde uyarlandı. Blu-ray, buna bir örnek. Katı halli bellek diğer bir örnek. Sabit diskin sürekli maliyetinin azalıp kapasitesinin artması da bir üçüncüsü. Tüm bu teknolojiler, artık doğrusal olmayan erişim avantajıyla, görüntü bantıyla rekabet edebiliyor.
Kamera görüntü bantı teknolojisi, HDCAM-SR için 440Mbps (çift hızda 880Mbps) yazma hızına erişti. Kameramanların tek bir kasetle iki saat kayıt süresi bekler hale gelmeleri de farklı bir kayıt ortamı beklentisi oluşturuyor.Uygun fiyatlı ve kullanışlı olan mevcut bantsız kayıt ortamları bir saat (HD için) süre ve yaklaşık 100Mbps yazma hızıyla sınırlı. Bu, sıkıştırmayı zorunlu hale getiriyor. Bugün 1080p50 4:4:4 kayıt istenirse ayrı bir bellek aygıtı kullanmak gerekiyor. Birkaç yıl içinde dahili belleğe 3Gbps hızında akış kaydetmek mümkün hale gelecek.
Kasetin sağladığı özellikleri sunan başka kayıt ortamları çoktandır bekleniyor. Maliyet ve kayıt süresi iki engel. Yayın ortamı, özelikle ENG, teknolojinin risklerine bağlı. Güvenilirlik zorunlu.
Tüketici teknolojileri yayın ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde uyarlandı. Blu-ray, buna bir örnek. Katı halli bellek diğer bir örnek. Sabit diskin sürekli maliyetinin azalıp kapasitesinin artması da bir üçüncüsü. Tüm bu teknolojiler, artık doğrusal olmayan erişim avantajıyla, görüntü bantıyla rekabet edebiliyor.
Karar vermek
Kamera seçimi yapmak, önceden kaset tipine bağlıydı: ½ inç veya ¼ inç, Digital Betacam veya DVCPRO. Şimdi ise bir kamerada karar kılma süreci kayıt ortamıyla başlıyor. Hemen bir arşiv istiyor musunuz, yoksa bunu ertelemeyi mi tercih ediyorsunuz?
Kaset, bir defa kullanılıp rafa kaldırılacak kadar ucuz. Kasete kayıt yapılırken aynı kaset yapımı arşivlemek için de kullanılabilir. Manyetik bantın tipik ömrü 25 yıl olduğu için, içeriği uzun süre koruma ihtiyacı geleceğe taşınabiliyor.
İki kasetsiz formatın maliyetleri kasede benziyor: optik Professional Disc ve REV PRO. Bunlar banda benzer şekilde kullanılabiliyor, bir kez kullanılıp yapımın kalıcı arşivi olarak saklanabiliyor.
Şu anda sabit sürücüler ve katı halli sürücüler (SSD) bir defa kullanılıp dolaba kaldırmak için fazla pahalılar.
Bunun yerine dosyalar post prodüksiyon için disk belleklerine kopyalanmalı. Ardından SSD silinerek, sonraki çekim için kullanılabiliyor. Post prodüksiyondan sonra program veri bandı gibi uzun ömürlü ve düşük maliyetli bir kayıt ortamında veya bellek gruplarındaki boş yerlerde arşivlenebiliyor.
Portatif sabit disk sürücüler (HDD) de benzer şekilde yalnız geçici depolama için kullanılmalıdır. Dolaptaki portatif sürücülerde birçok programın içeriği var. Beş yıl sonra sürücü dönmeyebilir ve veriyi okumayabilir.
Çekimi kaydetme ortamı seçimini, iş akışı ve program formatı belirliyor. Sohbet ve komedi programları, geleceğe uygun, en uzun süre dayanan formatlar. Diğer formatlar geçici, ve arşivlemenin maliyetine değmezler. Haber parçaları kısa ve bir arşivde saklamaya uygunlar, böylece esas kamera kayıt ortamı silinip tekrar kullanılabilir.
Bütçenize ve iş akışınıza en uygun kayıt ortamını seçtikten sonrası özellikler ve kolaylıklara kalıyor. Önemli bir karar, 2/3 inç veya ½ inç lens kullanımı arasında. Bir grup lensiniz olabilir, veya programın türü 2/3 inç gerektirebilir. Küçük bütçeli çekilen programlar için 1/2in ideal seçenek olabilir. Daha küçük algılayıcılı, sabit zoom’lu, belki 1/3 inç kamera kullanmak bile uygun olabilir.Muhtemelen kamera seçeneklerini bir veya iki üreticiye ve birkaç modele indirmiş olursunuz. Başka etkenler bu seçenekleri değiştirebilir. Hem kamera hem de çıkarılabilir kayıt ortamı için maliyet önemli. Çalışmakta olduğunuz bir firmayla iyi bir ilişkiniz olabilir. Kamera alırken servis ve destek seviyesi çok önemli.
Kaset, bir defa kullanılıp rafa kaldırılacak kadar ucuz. Kasete kayıt yapılırken aynı kaset yapımı arşivlemek için de kullanılabilir. Manyetik bantın tipik ömrü 25 yıl olduğu için, içeriği uzun süre koruma ihtiyacı geleceğe taşınabiliyor.
İki kasetsiz formatın maliyetleri kasede benziyor: optik Professional Disc ve REV PRO. Bunlar banda benzer şekilde kullanılabiliyor, bir kez kullanılıp yapımın kalıcı arşivi olarak saklanabiliyor.
Şu anda sabit sürücüler ve katı halli sürücüler (SSD) bir defa kullanılıp dolaba kaldırmak için fazla pahalılar.
Bunun yerine dosyalar post prodüksiyon için disk belleklerine kopyalanmalı. Ardından SSD silinerek, sonraki çekim için kullanılabiliyor. Post prodüksiyondan sonra program veri bandı gibi uzun ömürlü ve düşük maliyetli bir kayıt ortamında veya bellek gruplarındaki boş yerlerde arşivlenebiliyor.
Portatif sabit disk sürücüler (HDD) de benzer şekilde yalnız geçici depolama için kullanılmalıdır. Dolaptaki portatif sürücülerde birçok programın içeriği var. Beş yıl sonra sürücü dönmeyebilir ve veriyi okumayabilir.
Çekimi kaydetme ortamı seçimini, iş akışı ve program formatı belirliyor. Sohbet ve komedi programları, geleceğe uygun, en uzun süre dayanan formatlar. Diğer formatlar geçici, ve arşivlemenin maliyetine değmezler. Haber parçaları kısa ve bir arşivde saklamaya uygunlar, böylece esas kamera kayıt ortamı silinip tekrar kullanılabilir.
Bütçenize ve iş akışınıza en uygun kayıt ortamını seçtikten sonrası özellikler ve kolaylıklara kalıyor. Önemli bir karar, 2/3 inç veya ½ inç lens kullanımı arasında. Bir grup lensiniz olabilir, veya programın türü 2/3 inç gerektirebilir. Küçük bütçeli çekilen programlar için 1/2in ideal seçenek olabilir. Daha küçük algılayıcılı, sabit zoom’lu, belki 1/3 inç kamera kullanmak bile uygun olabilir.Muhtemelen kamera seçeneklerini bir veya iki üreticiye ve birkaç modele indirmiş olursunuz. Başka etkenler bu seçenekleri değiştirebilir. Hem kamera hem de çıkarılabilir kayıt ortamı için maliyet önemli. Çalışmakta olduğunuz bir firmayla iyi bir ilişkiniz olabilir. Kamera alırken servis ve destek seviyesi çok önemli.
Kayıt ortamıBelli bir uygulama için mevcut bantsız kayıt ortamlarının farklı özellikleri, avantaj ve dezavantajları var. Haber için en uygun seçenek, diziye uygun olmayabilir.
Son yıllarda DV kameralara ekleme olarak HDD yaygınlaştı. Kamera ile pili arasına yerleştirilen bir 1394 sürücü, DV banda kayda bir alternatif sunuyor. Bu, HD’nin yüksek veri hızlarını destekleyecek şekilde geliştirildi. Görüntü uygulamaları için tipik 2.5 inç sürücünün 320GB kapasitesi, 100Mbps hızda beş saatten fazla kayıt demek.
Bu yöntemin avantajı, banttan kayıt ihtiyacı olmadan doğrudan kurguya dosya aktarımı isteyenler için mevcut kameralarla da kullanılabilmesi.
Diğer bir seçenek de optik. Sony Professional Disc, XDCAM kamera ailesinin gereksinimlerini desteklemek için mavi-mor lazer teknolojisiyle geliştirildi. Bu teknoloji Blu-ray’e benzer, ama dışarıda çekimin zorlu koşullarına karşı sağlam bir kutu içerisinde. 23GB ve 50GB kapasitelerde diskler mevcut. 50Mbps veri hızına kadar kayıt yapılabildiği için, yüksek kapasiteli diskle 95 dakika kayıt süresi elde edilebiliyor. Daha düşük veri hızları, buna orantılı olarak daha uzun kayıt süresi için kullanılabilir.
İlk ürün SD idi, ama son model Long-GOP MPEG-2 4:2:2P@HL sıkıştırmayla HD’yi destekliyor. XDCAM serisi 18Mbps ile 50Mbps arası veri hızlarında bir dizi SD ve HD kodeği destekliyor.
SSD bellek, görüntü ve ses verilerini kaydetmek için Flash bellek kullanıyor. Flash bellek, küçük USB belleklerden yayına gönderim ve VoD için görüntü sunucularına kadar yayıldı. Yüksek veri hızı ve sağlam yapısı, el kameraları için avantaj.
Klasik bir Flash bellek, 10000 ila 100000 arasında yeniden yazacak kadar dayanıyor. Bellek hücrelerinin içerisindeki 10 nm kalınlığında yalıtım katmanı, silme işlemiyle yıpranır. Ferroelektrik NAND ile yeni bir gelişme, 100 milyondan fazla kullanım vaad ediyor ki bu kameranın ömrünü geçecek. Görüntü bantlarının 1000 kezden sonra aşınmasını düşünürsek bu rakamlar çok yüksek, fakat SSD’ler kameradan içerik deposuna veri aktaran geçici bellekler olarak kullanılıp, silinip yeniden kaydediliyor. Görüntü bantları ise tam tersi, bir kez kaydedilip yapım arşivinde saklanıyor.
Birçok kameraman kasete alışkın ve katı halli belleğe geçmeye karşı isteksiz. Ama gençler amatör tüketici aygıtlarından SSD’yi tanıyor (CompactFlash, SD gibi). Onlar için bu, görüntü depolamanın normal bir yolu.
SSD’nin maliyeti, kaset fiyatına alışkın olanlar için sürpriz olabilir. Bu, kayıt ortamını değerlendirmek için yanlış bir yol. Çekimler için bir arşiv formatı olarak düşünmek yerine, kameranın bütünleşik bir parçası olarak düşünülmeli ve sadece kalıcı belleğe taşımak için çıkarılmalıdır. SSD bir sermaye harcaması olarak hesaplanmalı, işletim bütçesinin bir parçası olarak değil.
İki yayın formatı geliştirildi; Panasonic P2 ve Sony SxS. Amatör formatlar CompactFlash ve Secure Digital, düşük fiyatlı kameralarla ve profesyonel kameralarda taşıma için yaygın. Başka bir gelişme, bir sabit sürücü boyutunda SSD. Tipik bir HDD, SATA arabirimiyle 2.5 inç boyuta sahiptir, bu sayede normal bir sabit sürücünün yerini doğrudan alabilir.
Son yıllarda DV kameralara ekleme olarak HDD yaygınlaştı. Kamera ile pili arasına yerleştirilen bir 1394 sürücü, DV banda kayda bir alternatif sunuyor. Bu, HD’nin yüksek veri hızlarını destekleyecek şekilde geliştirildi. Görüntü uygulamaları için tipik 2.5 inç sürücünün 320GB kapasitesi, 100Mbps hızda beş saatten fazla kayıt demek.
Bu yöntemin avantajı, banttan kayıt ihtiyacı olmadan doğrudan kurguya dosya aktarımı isteyenler için mevcut kameralarla da kullanılabilmesi.
Diğer bir seçenek de optik. Sony Professional Disc, XDCAM kamera ailesinin gereksinimlerini desteklemek için mavi-mor lazer teknolojisiyle geliştirildi. Bu teknoloji Blu-ray’e benzer, ama dışarıda çekimin zorlu koşullarına karşı sağlam bir kutu içerisinde. 23GB ve 50GB kapasitelerde diskler mevcut. 50Mbps veri hızına kadar kayıt yapılabildiği için, yüksek kapasiteli diskle 95 dakika kayıt süresi elde edilebiliyor. Daha düşük veri hızları, buna orantılı olarak daha uzun kayıt süresi için kullanılabilir.
İlk ürün SD idi, ama son model Long-GOP MPEG-2 4:2:2P@HL sıkıştırmayla HD’yi destekliyor. XDCAM serisi 18Mbps ile 50Mbps arası veri hızlarında bir dizi SD ve HD kodeği destekliyor.
SSD bellek, görüntü ve ses verilerini kaydetmek için Flash bellek kullanıyor. Flash bellek, küçük USB belleklerden yayına gönderim ve VoD için görüntü sunucularına kadar yayıldı. Yüksek veri hızı ve sağlam yapısı, el kameraları için avantaj.
Klasik bir Flash bellek, 10000 ila 100000 arasında yeniden yazacak kadar dayanıyor. Bellek hücrelerinin içerisindeki 10 nm kalınlığında yalıtım katmanı, silme işlemiyle yıpranır. Ferroelektrik NAND ile yeni bir gelişme, 100 milyondan fazla kullanım vaad ediyor ki bu kameranın ömrünü geçecek. Görüntü bantlarının 1000 kezden sonra aşınmasını düşünürsek bu rakamlar çok yüksek, fakat SSD’ler kameradan içerik deposuna veri aktaran geçici bellekler olarak kullanılıp, silinip yeniden kaydediliyor. Görüntü bantları ise tam tersi, bir kez kaydedilip yapım arşivinde saklanıyor.
Birçok kameraman kasete alışkın ve katı halli belleğe geçmeye karşı isteksiz. Ama gençler amatör tüketici aygıtlarından SSD’yi tanıyor (CompactFlash, SD gibi). Onlar için bu, görüntü depolamanın normal bir yolu.
SSD’nin maliyeti, kaset fiyatına alışkın olanlar için sürpriz olabilir. Bu, kayıt ortamını değerlendirmek için yanlış bir yol. Çekimler için bir arşiv formatı olarak düşünmek yerine, kameranın bütünleşik bir parçası olarak düşünülmeli ve sadece kalıcı belleğe taşımak için çıkarılmalıdır. SSD bir sermaye harcaması olarak hesaplanmalı, işletim bütçesinin bir parçası olarak değil.
İki yayın formatı geliştirildi; Panasonic P2 ve Sony SxS. Amatör formatlar CompactFlash ve Secure Digital, düşük fiyatlı kameralarla ve profesyonel kameralarda taşıma için yaygın. Başka bir gelişme, bir sabit sürücü boyutunda SSD. Tipik bir HDD, SATA arabirimiyle 2.5 inç boyuta sahiptir, bu sayede normal bir sabit sürücünün yerini doğrudan alabilir.
Tablo:Kasetsiz ve kameraya takılan bellek formatlarının karşılaştırılması ( Kapasite rakamları geçen ayın bilgilerini gösteriyor ve sürekli artıyor).
Kodekler
Bir kasede çekimi NLE sistemine kaydetmek için, görüntünün bir 1394 bağlantısıyla aktarılması gerekir.
IT tabanlı kayıt ortamlarıyla, basit bir dosya aktarımı kullanılır. Fakat bu, NLE’nin kodeği destekleyeceği anlamına gelmez. Tüm NLE sistemleri DV25 ile, çoğu da yaygın MPEG formatlarıyla çalışır. Eğer AVC-I veya JPEG2000 kodlamalı bir kamera kullanmak isterseniz, kurgu sisteminizin kodeği destekleyip desteklendiğine bakın. Desteklemiyorsa, tek seçeneğiniz SDI’ya çevirmek ve geleneksel yöntemle kaydetmektir. Kendi kamera formatında kurgulamak bunun dışındadır, ve istenmeyen unsurları artıran ek bir kodlama/kod çözme adımı gerektirebilir.
Bant tabanlı kayıtın genelde 8 bitlik olması post prodüksiyonda renk derecelendirme olanağını sınırlar. SFX veya yüksek kalitede sinema için 10 bitlik HD görüntü gerektiğinde, Sony SRW-1 saha kayıt cihazı veya Panasonic HD-D5 gibi ayrı bir bant kayıt donanımına kaydetmek veya çok sayıda sabit disk sürücüsü kullanmak gerekir.
DV veya MPEG sıkıştırma kullanan kasetsiz kameralar, görüntü bantının 8 bitlik performansını devam ettiriyor. Bununla birlikte, 10 bitlik kodekleri destekleyen ürünler artıyor. Örneğin Panasonic’in P2 kartıyla kullandığı AVC-Intra sıkıştırma ve Grass Valley Infinity’nin kullandığı JPEG2000.
10 bitlik kayıt şartsa ve kameraya bağlı ayrı kayıt cihazları kullanmak istemezseniz, model seçenekleriniz azalır.
IT tabanlı kayıt ortamlarıyla, basit bir dosya aktarımı kullanılır. Fakat bu, NLE’nin kodeği destekleyeceği anlamına gelmez. Tüm NLE sistemleri DV25 ile, çoğu da yaygın MPEG formatlarıyla çalışır. Eğer AVC-I veya JPEG2000 kodlamalı bir kamera kullanmak isterseniz, kurgu sisteminizin kodeği destekleyip desteklendiğine bakın. Desteklemiyorsa, tek seçeneğiniz SDI’ya çevirmek ve geleneksel yöntemle kaydetmektir. Kendi kamera formatında kurgulamak bunun dışındadır, ve istenmeyen unsurları artıran ek bir kodlama/kod çözme adımı gerektirebilir.
Bant tabanlı kayıtın genelde 8 bitlik olması post prodüksiyonda renk derecelendirme olanağını sınırlar. SFX veya yüksek kalitede sinema için 10 bitlik HD görüntü gerektiğinde, Sony SRW-1 saha kayıt cihazı veya Panasonic HD-D5 gibi ayrı bir bant kayıt donanımına kaydetmek veya çok sayıda sabit disk sürücüsü kullanmak gerekir.
DV veya MPEG sıkıştırma kullanan kasetsiz kameralar, görüntü bantının 8 bitlik performansını devam ettiriyor. Bununla birlikte, 10 bitlik kodekleri destekleyen ürünler artıyor. Örneğin Panasonic’in P2 kartıyla kullandığı AVC-Intra sıkıştırma ve Grass Valley Infinity’nin kullandığı JPEG2000.
10 bitlik kayıt şartsa ve kameraya bağlı ayrı kayıt cihazları kullanmak istemezseniz, model seçenekleriniz azalır.
Mevcut teknoloji, kaydı 100Mbps civarına sınırlıyor, bu durumda sıkıştırma kullanmak şart. Bununla birlikte, bellek teknolojilerindeki ilerlemelerle bir gün dahili ortamına sıkıştırılmamış 1080 50/60p kaydeden kameralar göreceğiz.
Teknik özellikler ve performanstan başka,
satan firma nasıl?Kameralarının geçmiş performansları nasıl? Firma ne kadar güvenilir? Servis ve desteği nasıl?
Kameranın sahibi veya kullananı için, tarz gibi daha ince noktalar da olabilir. Kamera profesyonel görünüyor mu? Sete girdiğinizde onun bir parçası olmalısınız.
Kullanıcıların artık pahalı kaset kayıt cihazları almasına gerek yok. Bu, bağımsız kullanıcılar için çekim ve kurgunun maliyetini önemli oranda değiştirdi. Sahada haber kurgusu için bu gerçek bir avantaj. Taşınacak cihazların bir tane azalması demek.
Yeni kuşak kasetsiz kameralar kullanıcılara daha fazla seçenek sunuyor. Kasetli bir kamera için satın alma kararı, teknik özelliklere ve satıcıyla ilişkilere göre verilebilir. Artık bir yayıncı hangi kayıt ortamını kullanmak istediğine de karar vermeli. Bant tarzı çekim için Professional Disc ve Rev PRO bantla karşılaştırılabilen kayıt ortamı maliyeti sunuyor, bu nedenle çekimleri arşivlemek için kullanılabilir. IT merkezli çalışma için SSD, klasik görüntü oynatım donanımı gerektirmeden hızlı ve verimli iş akışları sağlıyor.Bazı kameralar daha da fazla esneklik için kayıt ortamı formatı seçenekleri bile sunuyor. Tüm diğer test ve değerlendirmelerden önce, gelecekteki iş akışınıza karar vermek muhtemelen iyi bir başlangıç olacaktır.
Post A Comment:
0 comments:
Yorum Gönder